Het lelietje-van-dalen of meiklokje is een winterharde, vaste plant die in het wild voorkomt in bosrijke gebieden, maar is ook een geliefde tuinplant. De plant wordt maximaal ongeveer 30 centimeter hoog en verspreid een heerlijke geur. De bladeren van het meiklokje zijn breed-elliptisch, gesteeld en behaard en staan met zijn tweeën bijeen. Het bloemetje is wit en klokvormig en is verantwoordelijke voor de aangename geur. Elk plantje krijgt een trosje van zes tot twaalf bloemetjes. Naast bloemetjes krijgt ze ook vruchten, een rode bes met twee blauwe zaden.

Lelietjes-van-dalen bloeien in de maand mei, vandaar ook de bijnaam ‘meiklokje’.

AANPLANTEN EN BEMESTING

Meiklokjes verlangen een humusrijke grond en een standplaats in de schaduw. We zien dit planten ook niet voor niks in het bos vaak onder bomen en struiken groeien. Let wel op want lelietjes-van-dalen hebben de neiging tot woekeren en laten zich moeilijk inperken of verwijderen. Het planten van meiklokjes kan het beste in september of oktober in brede plantgaten op ongeveer 10 tot 15 centimeter van elkaar.
Bemesten is niet nodig.

GIFTIG

Lelietjes-van-dalen zijn in hun geheel giftig. Pas daarom op met kinderen en huisdieren. Symptomen direct na inname zijn braken, diarree en buikpijn. Verder kan het plantje hartritmestoornissen veroorzaken.

ZIEKTEN

Ziekten bij Lelietjes van Dalen bestaan niet, voor zover bekend.